Çocuklar cep harçlıklarıyla 'biriktirmeyi, tasarrufta bulunmayı ve sabrı' öğrenirler. Harçlığı varken hemen harcamayıp planlama yapabilen bir çocuk hayata daha kolay hazırlanır. Veliler, 'ben çektim o çekmesin' deyip çocuğa verdikleri harçlıkları abartmamalı.

Her anne ve baba çocuğunun ihtiyaçlarının en iyi ve güzel bir şekilde karşılanmasını ister. Onların hayatları boyunca herhangi bir yoksunluk yaşamaması için ellerinden geleni yaparlar. Hatta bazı anne ve babalar, zamanında kendi ellerine geçmeyen bazı imkanları yetersizlik duygusu ile bilinçsiz ve abartılı bir şekilde çocuklarının önlerine serme duygusu içine girerler. Her çocuğun temel ihtiyaçlarının yanında anne ve babanın hoş görüp çocuklarına sundukları fırsatlar olması normaldir; fakat bu imkan ve fırsatlarla zamansız ve abartılı bir şekilde tanışan çocuklarda, doyumsuzluk ve sorumsuzluk duygusu yanında bazı davranış bozuklukları da görülmektedir. Çocuğa verilecek cep harçlığı da sorun olabilecek konulardan biridir. Cep harçlığında dikkat edilmesi gereken bazı noktalar bulunuyor. Harçlık, ne zaman, ne kadar verilecek, nerede kullanılacak, ihtiyaç var mı gibi konular netleştirilmelidir.

Çocuklara verilecek cep harçlığındaki asıl amaç küçük yaştan itibaren parayı kullanabilme ve idare edebilme kabiliyetini geliştirmektir. Çocuklara verilecek cep harçlığı, onların arkadaşlarından farklı kalmayacağı yaşta başlanmalı. Genellikle bu dönem ilköğretim çağına başlama devresine denk gelmektedir. Harçlık, arkadaşlarınınkinden ne çok fazla ne de çok az şeklinde ayarlanmalıdır. Harçlığın fazla verilmesi çocuğun bunu arkadaşlarına karşı bir güç gösterisi olarak kullanmasına ve savurgan olmasına yol açabilir. Bu, ilerleyen yaşlarda ise tatminsizlik ve doyumsuzluk hislerinin yerleşmesine neden olabilir.

Harçlığın az verilmesinde ise çocuk arkadaşlarının yanında eziklik yaşayabilecek. Bu duyguyu ortadan kaldırmak için davranış bozukluklarından çalma vb. durumlara başvurabilecektir. Harçlık verilirken kardeşler arasında denge sağlanmalı, farklı yaşlardaki kardeşlere aynı harçlık verilmemelidir. İlköğretimin ilk aşamalarında harçlık günlük, ilköğretimin ikinci aşamasına doğru ise haftalık verilmelidir. Harçlık miktarı, anne-baba ve çocuğun birlikte olduğu bir ortamda belirlenmeli, verilebilecek miktar da çocuğa makul bir şekilde izah edilmelidir. Anne ve babalar, çocuklarıyla harçlıkları ile neler yapmak istedikleri, ne gibi yerlerde kullanmak istedikleri konusunda konuşmalı, talimatlar yerine öneriler sunmalıdır. Verilen cep harçlığı, okul başarısı ile bağdaştırılıp bir ceza aracı olarak kullanılmamalıdır.

Cep harçlığı verilirken "ben çektim, çocuğum çekmesin" anlayışı yanlıştır. Harçlık ne çok fazla ne de çok az verilmelidir. Abartılı harçlık doyumsuzluğa, kısıtlı harçlık ise "değersiz olduğunu düşünme" ve sonucunda saldırganlık ve itaatsizlik duygularına dönüşebilir. Anne ve baba, iyi bir rehberlik yapabilirse, bazı hedefler koyarak çocuğunun parayı ihtiyacı kadar harcayıp geri kalanını biriktirmesine, sabır ve parayı daha etkin kullanabilme kabiliyetlerinin gelişmesine yardımcı olabilir.