ÇOCUK EĞİTİMİ YAZI DİZİSİ BÖLÜM 1               

Çocuk eğitimi üzerine belki binlerce yazı yazılmıştır,  araştırma yapılmıştır. Fakat anne ve babalar halen çocuk eğitiminde %100 başarı sağlanamadığından şikâyet etmektedirler. Bu yüzdelikte bir başarı imkânsız değil fakat ulaşılması da kolay bir durum değildir. Tabii ki bu konuda velilerden gelen her türlü sitemleri empati (duygudaşlık) kurarak dinlemek, anlamak mecburiyetindeyiz. Bu sitemlerden birine örnek verelim;  veli,  öğretmen ve ya psikolojik danışmanın çocuk eğitimi hakkında tavsiyeleri üzerine “uzaktan akıl vermesi çok kolay ama bütün olayları birebir evde biz yaşıyoruz. Bu söylediklerinizi yapmak o kadar kolay değil” şeklinde tepki vermektedir.  İşte bu sitem ve şikâyetlerden yola çıkıp çocuk eğitimine tersten yaklaşarak farklı bir farkındalık oluşturma niyetindeyim. Bu bölümde kendine güvenmeyen (özgüvensiz), korkak bir çocuk yetiştirmek istiyorum. Ne yapmalıyım? sorusuna cevap vereceğiz.

Saygıdeğer veli kendine güvenmeyen ve korkak bir çocuk yetiştirmek için aşağıda yazılanları yapmanız yeterli olacaktır;

*Çocuğunuzun her işinde eksiksiz ve mükemmel olmasını isteyin!

*Herhangi bir iş yaptığında anında eksik ve hataları bulun ve gösterin!

*Bir daha kesinlikle bu hatayı yapmamalarını söyleyin ve aşırı şekilde hatanın üstüne gidin!

*Eksiklik ve hatalarını kalabalığın ve herkesin önünde dile getirirseniz daha başarılı olabilirsiniz!

*Apartmanınızda ya da yakın çevrenizde çocuğunuzdan daha başarılı çocuklar varsa hemen bir karşılaştırma ve kıyaslama yapın!

*Her türlü uğraşını önemsiz görün ve hatta küçümseyin!

Yukarıdaki maddelerden birine örnek vererek durumu daha anlaşılır bir şekle getirelim.

Herhangi bir iş yaptığında anında eksik ve hataları bulun ve gösterin!

Murat görünüşte oldukça ilgili bir anneye fakat aynı oranda ilgi göstermeyen bir babaya sahipti. Babasından çekinmesi onunla arkadaş gibi sohbet edip her şeyi paylaşmasını engelliyordu. Bir problemi olduğunda bunu ya anlayışlı bulduğu bir arkadaşıyla ya da annesiyle paylaşıyordu.Bir gün okuldan döndüğünde,  derste tahtadan yaptığı arabayı heyecanla annesine gösteriyordu. Bu arada babası da işten yeni eve dönmüş ve televizyon karşısında dinleniyordu. Annesi yaşına göre güzel bir maket yaptığını düşünerek oğluna gururla bakıyordu. Fakat babasının durumla hiç ilgisi yoktu. Annesinin “Muratın yaptığı arabayı gördün mü?” diye seslenmesi üzerine oğlunu yanına çağırmıştı. Babası“gel bakalım oğlum neler yapmışın bana da göster diyerek maket arabayı eline aldı. Alır almaz arabanın farlarının olmadığından söz etmeye başladı ve hemen ekledi “hiç farsız araba olur mu? Sen hiç farsız araba gördün mü diye Muratın hatasını yüzüne vurmaya başladı. Hâlbuki bu dersin ilk bölümüydü. Öncelikle arabanın ana hatları yapılacaktı ve daha sonra ayrıntıların yapılmasına geçilecekti. Farlarda ayrıntı bölümünde yapılacaklardandı. Murat hiçbir şey söyleyemedi ve sadece anladım… anladım… demekle yetindi. Hemen oradan(babasının yanından) uzaklaşmak istiyordu. Nihayet babası Murata araba maketini geri vererek böyle hatalar yapmaması gerektiğini söyledi. Murat hemen arabayı alıp annesinin yanına geri döndü.  Murat bu olaydan sonra yaptığı bir şeyi babasına göstermeme kararı aldı.

Bu yazının amacı hiç kimseyi suçlamak ve bir suçlu göstermek değildir. Sadece ve sadece farkındalık oluşturup anne babaların çocuklarını eğitirken bir süreliğine düşünmelerini ve çocuklarına bir başka gözle bakmalarını sağlamaktır. Yararlı olması dileğiyle…                                         

Bu içerik alıntıdır.
Yazar: Ahmet Fatih ERKAN/Psikolojik Danışman
Kaynak: