Dalga ile kıyının aşkını bilir misin?

Öncesizden başlayıp sonsuza giden

Dalga hep aşka kavuşma özlemiyle atılır kıyıya

Dalga seven kıyı sevilendir

Dokunur parmaklarının ucuyla sevdiğine dalga ve döner hep geriye

Bilir kavuşamayacağını ama hep koşar kıyıya

Her bir dokunuşunda aşkına verir bedenini hesapsızca

İşte bende seni böyle severim yar

Ya bilir misin dağ başında açan uçurum çiçeklerini

Bilirler görünmeyeceklerini......

Sevilmeyeceklerini.....

Koklanmayacaklarını.......

Okşanmayacaklarını......

Ama inatla açarlar aşkla... sevgiyle... özlemle...

Hep beklerler gelmeyecek sevgilinin onu kucaklamasını

İşte bende seni böyle beklerim yar

Ya bilir misin günebakanın güneşe olan aşkını

Hiç kucaklayamayacağı bir sevgilinin peşindedir

Bir bakışına verir ömrünü

Bir bakışının özlemindedir sevgiliden gelecek olan

Ve güneşin her batışında boynu bükük kalır

Sarıya boyanır yüzü sevgiliden aldığı ilhamla

Bilse de kavuşamayacağını

Her doğan günü umutla bekler sevgiliye kavuşmak için

Bende seni böyle beklerim yar

Ya ipekböceğini bilir misin?

Onun kozasının içinde ördüğü o ipliğe olan aşkını

Bilir o ördüğü ipliğin kendisinin ölümü olacağını

Ama aşkına feda eder kendini

Öyle verir kendini yarenine korkusuzca

İşte bende kendimi böyle veririm sana yar

Ya ağaç ile meyvesinin aşkını bilir misin?

Meyvesini vermelidir ağaç yeniden  doğmak için

Öyle zorludur ki ayrılmaları

Verir meyvesini ağaç, meyve tohum olur

Tohum kök olur

Ve yeniden doğar ağaç kendi meyvesinden

İşte bende böyle yar

Yok olmayı göze aldım tekrar sende doğmak için

?Benliğim, o kara zalim..?

Mevlana Celaleddin Rumi