Toplumumuzda çocukları korkutmanın bir türlü eğitim ve disiplin aracı olarak görülmektedir.

İnsanlarda korku içgüdüseldir. Örneğin ani bir ses çıkmasından insanın ürkmesi, bu korkuların en büyük özelliği gelip geçici olmasıdır. Ne zaman bu korkular gelip geçici olmaktan çıkıp bireyin hayatını etkisi altına alıp günlük yaşamını etkilerse artık korku yerini fobi den bahsetmek doğru olacaktır. Yetişkinler için bahsettiğimiz bu durum çocuklar içinde geçerlidir zaten yetişkinlerin fobileri incelendiğinde çocukluk yıllarında eğitim ve disiplin aracı olarak kullanılmak istenen korku yatmaktadır.

Örnek verecek olursak,

·          Çocuğu derslerinin deki başarısını artırma adına okulla ya da öğretmeniyle korkutmak ve tehdit etmek.

·          Çocuklarını yatmalarını sağlamak için ?çabuk yatın yoksa öcüler gelir .?

·          Yaramazlık yaptığı için akşam bir baban gelsin vb ifadeler ile çocuğunu babası ile tehdit etmek ve korkutmak.

·          Dışarıda fazla vakit geçirdiği için şimdi polise haber vereyim de gelsinler.

·          Annesini üzenler çocuğa da içinde Allah cehennemde seni yakar.

·          Yemeğini yemeyen çocuğuna şimdi anneniz ya da babanız ölsünde sizde rahatlayın gibi çocuklarını anne ve babayı kaybetme korkusuna itebilecek söylemler. Hayvanlar, afetler, dilenciler ve eşyalar vb birçok şey anne ve babalar tarafından korkutma mekanizmasında kullanılmaktadır.

Çocuk eğitimindeki bu şekildeki anne ve baba davranış şekilleri gerçekle hayali tam olarak ayırt edemeyen çocuklarda fobilerin oluşmasına neden olmaktadır.

Korkutma ve tehditler ile çocuğunuzun eğitiminde çaresizlikten daha çok aciz kalınmışlığın göstergesidir.

Baskı ve korku ile bir müddet sağlanmış gibi gözüken disiplin asla kalıcı değildir. Bireyler üzerindeki baskı ve korku, bir an bile olsa gevşediği ya da bireyler tarafından kanıksandığı anda, ortaya telâfi edilmesi mümkün olmayan zararlı sonuçların çıkması kaçınılmazdır.

Çocuklarda fobilerin oluşmaması için,

·          Anne ve babalar isteklerini çocuklarına yaptırmak için korku yolunu değil, sevgi ve anlatım yolunu seçmelidir.

·          Anne ve babalar kendi istekleri kadar çocuklarının isteklerini de dikkate almalıdır.

·          Anne ve baba çocukları için model olduklarını unutmamalı, iyi örnek olmalılar.

·          Çocuklara insan, doğa, hayvan sevgisi işlenmeli

·          Korku asla bir disiplin aracı olarak kullanılmamalıdır!