Beni Kabul Edermisin Öğretmenlik?
Bakıyorum da şimdilerde geçmişime
Hiç sevmiyordum sen, henüz onaltı-onyedilerde
Olmayacağım tek meslek görüyordum belki de
Sevdim seni be öğretmenlik , sevdim seni…
Zaman geçti ve sen buldun yine beni
Ancak ben sevmiyordum hala seni
Ne istiyorsun benden , bırak artık peşimi!
Sevdim seni be öğretmenlik , sevdim seni…
İşte senle geçen ilk günlerim
Nedendir bilinmez, gözlerimi kaçırmıyor ve titremiyordu ellerim…
Çok şaşırmıştım, sanki yıllardır ben seninleymişim
Sevdim seni be öğretmenlik , sevdim seni…
Eğitirken eğitilmekten , öğretirken öğrenmekten ve okuturken okumaktan ,
Nice kömürlerin , elmaslara dönüşüne şahit olmaktan ,
“Ben adam olmam” ve “bu adam olmaz”ların , adam gibi adam olmalarından ,
Daha onlarcasından dolayı , sevdim seni be öğretmenlik , sevdim seni…
Nihayet anladım, sen bir ışıkmışsın, ben seni takip etmişim
Senin bana değil, benim sana ihtiyacım varmış, mesleğim
Söz işte sana ,her harfin için , binler öğrenci yetiştireceğim
Rica etsem, beni kabul eder misin, kutsal mesleğim
Rica etsem, beni kabul eder misin, ÖĞRETMENLİK mesleğim…
Yazar: Metin Koçdemir
Kaynak: