Bakıyorum da şimdilerde geçmişime

Hiç sevmiyordum sen, henüz onaltı-onyedilerde

Olmayacağım tek meslek görüyordum belki de

Sevdim seni be öğretmenlik , sevdim seni…

 

Zaman geçti ve sen buldun yine beni

Ancak ben sevmiyordum hala seni

Ne istiyorsun benden , bırak artık peşimi!

Sevdim seni be öğretmenlik , sevdim seni…

 

İşte senle geçen ilk günlerim

Nedendir bilinmez, gözlerimi kaçırmıyor ve titremiyordu ellerim…

Çok şaşırmıştım, sanki yıllardır ben seninleymişim

Sevdim seni be öğretmenlik , sevdim seni…

 

Eğitirken eğitilmekten , öğretirken öğrenmekten ve okuturken okumaktan ,

Nice kömürlerin , elmaslara dönüşüne şahit olmaktan ,

“Ben adam olmam” ve “bu adam olmaz”ların , adam gibi adam olmalarından ,

Daha onlarcasından dolayı , sevdim seni be öğretmenlik , sevdim seni…

 

Nihayet anladım, sen bir ışıkmışsın, ben seni takip etmişim

Senin bana değil, benim sana ihtiyacım varmış,  mesleğim

Söz işte sana ,her harfin için , binler öğrenci yetiştireceğim

Rica etsem, beni kabul eder misin, kutsal mesleğim

Rica etsem, beni kabul eder misin, ÖĞRETMENLİK mesleğim…

Bu içerik alıntıdır.
Yazar: Metin Koçdemir
Kaynak: